Ruimte voor een voorproefje van mijn manier van werken tijdens een gesprek
In een grensverleggend goed gesprek maak ik graag gebruik van ‘ruimtelijke oefeningen’ waarbij je meer werkt met je waarnemning van je gevoel en intuitie dan met logica en cognitie. Vooral voor hoogbegaafden werkt dit prima. Immers, reflecteren en nadenken op cognitief niveau: dat kunnen HB’ers zelf vaak al als de beste. Daar hebben ze dan geen externe begeleiding voor nodig. Ruimtelijke oefeningen steken in op het emotionele en intuïtieve niveau. Die passen trouwens ook erg goed bij hoog sensitieve mensen. Ik wil je graag een indruk geven van wat je kunt verwachten op dit vlak. Maar ook conventionele coach- en traningtechnieken gebruik ik veel. Hier drie verschillende voorbeelden van zulke methodieken:
Een tafelopstelling: oefening om zaken zonder woorden toch helder te krijgen
Bij een tafelopstelling maken we een stukje van de tafel vrij, dat is ons opstellingsveld. Daarna vraag ik je om houten figuurtjes te kiezen die staan voor twee verschillende dingen waar jij een dilemma over hebt. Bijvoorbeeld voor je gevoel en je ratio. Of voor keuze A of keuze B. Zet de figuurtjes op tafel op de afstand die jij intuïtief het beste vindt. Met hun voorkant kunnen ze elkaar aankijken. Wanneer staan ze precies goed volgens je gevoel? Vervolgens zet ik de figuurtjes een voor een op een andere plek of ik zet er figuurtjes bij en vertel er natuurlijk bij wat ze representeren. Wat verandert er dan? Voelt dat ook goed of niet? Hetzelfde kun je doen met jezelf als representant in de kamer. Op deze wijze kun je heel snel inzicht krijgen in een probleem, situatie of dilemma door een andere laag in jezelf te bevragen dan de rationele laag. Ineens wordt iets helder zonder woorden.
Een spiegeling van je eigen gedrag of dat van mensen uit je omgeving
Je hebt me net uitgelegd dat het probleem is dat niemand je begrijpt, dat het toch heel normaal is wat jij van de anderen verwacht, dat je er eigenlijk heel teleurgesteld over bent hoe anderen met je omgaan... Het kan dan zomaar zo zijn dat ik ook even heel teleurgesteld ga doen of aan jou ga vertellen wat ik van je verwacht of dat ik zeg :'Wacht effe, ik geloof niet dat ik je nu begrijp...' Of dat ik precies zo ga doen als de mensen in je omgeving waarover je net hebt verteld. Dat is dan best confronterend. Maar je snapt: zo'n spiegeling van gedrag is een hele snelle manier om duidelijk te krijgen welk aandeel wie heeft in het probleem dat jij ervaart met anderen. Want jouw eigen spontane reactie is dan precies zoals in de situatie waarover je vertelde en ik kan dan goed waarnemen welke beweging jij maakt in het hier en nu. Natuurlijk doe ik dit maar even. Net lang genoeg om tot een helder inzicht te komen in de dynamiek tussen jou en de ander en dat kan ons gegarandeerd helpen om de situatie te veranderen ten goede.
Even uit het hoofd
Je hebt net verteld over een bepaalde situatie met je collega die je stressvol vind. En dan zeg ik: “Laat eens even zien wat je lichaam erover zegt. Dus houd even je mond en wees even stil. Neem waar welke signalen je lichaam je nu geeft en schud daarna dan eens even al je ledematen, kijk ik doe het even voor." Vaak snappen mensen dan niet wat dat nu voor zin heeft. Maar wij zijn vaak teveel mens en te weinig dier. Een geschrokken dier voert z'n stress af door zich even uit te schudden. Je zult versteld staan wat deze eenvoudige interventie voor gevolgen heeft...ook voor mensen!
