Welke leerdoelen en startvragen hadden anderen die je voorgingen?
Je huidige gedrag is je huidige antwoord op je startvraag. Bij de start van ons contact of leertraject wil ik graag het volgende te weten komen:
- Hoe luidt jouw startvraag?
- Wat kan een ander antwoord dan je huidige oplossing(en) je brengen?
- Waaraan kun je straks praktisch merken dat je tevreden zult zijn over het resultaat van onze (mogelijke) samenwerking?
Dit zijn een paar voorbeelden van startvragen die ik kreeg:
- Mijn medewerker doet niet goed mee in het afdelingsteam. Hij lijkt er in wezen buiten te staan. Ik krijg geen vat op hem! Als leidinggevende vind ik zulke medewerkers maar lastig in de omgang. Ik wil graag leren om zodanig leiding te geven dat mijn team echt een goed team wordt.
- Als ik kritiek krijg, dan vind ik dat vreselijk. Ik klap dan ook dicht en ga heel hard mijn best doen om aan de verwachtingen te voldoen. Ik trek het me zo aan allemaal. Kan ik leren om me kritiek minder persoonlijk aan te trekken?
- Het enneagram is volgens mij een wat vaag en nogal onwetenschappelijk typologiemodel. Waarom werk jij als slimme coach dan toch daarmee? Wat is de meerwaarde ervan voor coaching?
- Onze relatie kenmerkt zich steeds meer doordat zij precies weet hoe ze me het bloed onder de nagels vandaan haalt en als ik dan ontplof speelt ze de vermoorde onschuld. Zij ontkent dit. Ik zie het fout? Dacht het niet, toch?
- Ik ben even het overzicht kwijt in mijn leven: er is veel stress, er zijn moeilijkheden op mijn werk en ik heb frustraties over de mantelzorg van mijn ouders. ik ben al eerder burn-out geweest en dacht dat ik wel genoeg vaardigheden had geleerd om dat nu te voorkomen. Maar ik voel dat het weer niet de goede kant opgaat. Kunnen we daar eens samen naar kijken?
- Ik zit in tweestrijd over mijn vaste relatie en kom er niet uit wat ik moet doen / wil doen, wat is goed voor mij en mijn kind? Blijven of weggaan? Scheiden of niet?
- Ik maak deel uit van een team dat volgens DISC uit ‘rode’ mensen (zakelijk, direct, snel handelend) bestaat. Mijn kleur is dat niet, dus ik sluit niet aan. Mijn manager wil dat ik beter ga aansluiten. Dat kan toch niet? Of wel?
- Ik coach al jaren naar tevredenheid medewerkers van instelling X. Nu eisen ze daar ineens dat ik een accreditatie haal, anders word ik uit hun 'bak' verwijderd. Ik heb me er dus in verdiept en krijg al de kriebels als ik over al die eisen en procedures lees bij St. Coach, Stir, EMCC, Nobco of ICF. Jij bent als Master Coach internationaal geaccrediteerd. Kun jij mij helpen hoe ik dit het beste kan aanpakken? En ben jij dan wel objectief in je advies?
- Hoe word ik weer blij met mezelf?
- Ik werk als consultant en moet dus de klant te vriend houden. Maar als zo'n opdrachtgever van die domme dingen doet, dan erger ik me dood van binnen. Ik kan me dan niet beheersen en ben dan nogal bot vind men. Daar wil ik van af en nu dacht ik aan jou als coach...
- Volgens mij ben ik hoogbegaafd, maar ik denk dat ik dat beter niet hardop kan zeggen. Hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn colleg's mij beter kunnen begrijpen, zonder dat ik op mijn knieën hoef?
- Hoe raak ik de draad niet kwijt in een gesprek waar ik tegenop zie en blijf ik dan meer bij mezelf? Kan dat gevoel ook komen doordat ik niet zo extravert ben?
- Wat mij triggert om 'aan te slaan' weet ik wel. Ik bevries dan gewoon en vind het dan moeilijk om weer normaal te gaan doen, vooral tegen mijn vrouw en kinderen. Heb ik wel een 'uit'-knop?
- Ik was aanwezig op een bijeenkomst voor professionele coaches en daar hoorde ik dat jij maatwerkcursussen geeft over l'ichaamstaal tijdens het coachen juist interpreteren'. Iets met micro-expressies, klopt dat?
- Mijn ouders kunnen mij niet loslaten en ik denk erover om het contact met hen te verbreken. Ik wil rust om me heen, maar zij accepteren dat niet en blijven me 'opvoeden', terwijl ik mijn eigen keuzes wil maken. Zal ik het contract verbreken?
- Ik ben nogal stil en verlegen. Mijn collega's zeggen daarom dat ik assertiever moet worden. Dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Waarom accepteren ze me niet gewoon zoals ik ben? Hoe krijg ik hen dat aan het verstand? Ik pas toch al niet zo in de groep....
- We willen echt niet in relatietherapie of zo, maar wat tips zouden welkom zijn. Heb jij die voor ons?
- Hoe voorkom ik dat ik te geëmotioneerd word als ik moet spreken bij een afscheid of jubileum? Als leidinggevende kan ik toch mijn emoties niet de vrije loop laten?
- Ben ik hoogsensitief? Volgens mijn partner kan het dat niet zijn, want ik ben helemaal niet snel emotioneel van slag of dramatisch van aard. En ADHD heb ik al helemaal niet. Op internet zag ik dat dit er wel bij schijnt te horen. Is dat echt zo?
- Ik voel me heel snel schuldig, terwijl ik het iedereen naar de zin probeer te maken. Ik wil tegelijkertijd autonoom zijn, maar doe afhankelijk. Heel raar, en ik kom er niet uit wat ik nu eigenlijk echt ben van die twee of hoe ik dat nu probleemloos kan combineren.
- Ik ben extravert vind ik, maar toch zegt mijn moeder dat ik te verlegen ben, mijn baas vindt me te bescheiden en mijn partner vind mij te weinig assertief. Ben ik wellicht toch introverter dan ik denk? Hoe verhouden die begrippen zich met elkaar in mijzelf?
- Bij Mensa dacht ik gelijkgestemden te gaan ontmoeten. Ik vond het al een hele stap om me daar aan te melden, toen ik ontdekte dat ik hoogbegaafd ben. Maar niets bleek minder waar, ik voel me daar eenzamer dan ooit. Wat nu?
- Ik loop altijd qua ideeën voor de troepen, lees mijn leidinggevende, uit. Maar in uitvoering ben ik volgens haar te langzaam omdat ik wel graag kwaliteit lever. Ik kom er met haar niet uit hoe we dit moeten oplossen. Wie stelt hier nu te hoge eisen?
- Ik voel me eenzaam en afgewezen. Ik weet niet precies wat ik wil leren. Kan een mens ook leren te accepteren wat niet fijn is? Wat moet je daarvoor eigenlijk doen en heeft dat wel zin?
- Ik vraag me af wat ik nog kan doen in mijn werk dat me voldoende uitdaging bied. Ik ben dat me vervelen zo zat. Maar het lijkt wel of geen enkele baan echt bij me past. Een loopbaantraject heeft me ook niet gebracht wat ik wilde. Blijkbaar zit het niet in de baan, maar in mij. Hoe voorkom ik nu dat ik me verveel of ontevreden ben?
